ORTAÇAĞDA ELEKTRİK VE PLAZMA SİLAHLARI

Merhaba sevgili moronoiyonlar,

Bugün size yeni bir "fantezi" yazmaya karar verdim. Bu sayede yine, çevrenize baktığınız zaman görmedikleriniz size gösterecek bir fantezi hemde...... Bugünkü teknolojilerle üretilen silahlara bakınca sanki silahların ulaşabileceği son noktaya ulaşmışız gibi bir hisse sahip oluyorsunuzdur. Seri atışlı taarruz tüfekleri, saniyede yüzlerce mermi boşaltan silahlar yada patladıklarında çevrelerini cehenneme çeviren türden ne kadarda korkutucular değil mi? Bunların haricinde üretilen lazer yada mazer silahlar, hatta mikrodalga silahlarda mevcut, ancak bu tip üst teknoloji silahların savaş ortamında kullanılmasına "aşırı yıkıcı ve canice" oldukları gerekçesi ile BM yada NATO tarafından izin verilmiyor. Bazıları ancak savunma maksatlı kullanılabiliyor (roketlere karşı lazer topu gibi), fakat asla taarruz yapılmasına müsaade edilmiyor. Çoğu enerji tabanlı silahın ise temel bir problemi var: Yüksek elektrik ihtiyacı. Elektromanyetik ray topu mesela.... kullanımı için yaklaşık 20.000 evin ihtiyacına eşit elektrik gerekiyor. Yani silahlar ne kadar güçlenirse ihtiyaçları olan enerji miktarıda buna orantılı artıyor ve bu enerjiyi karşılayacak akü, pil yada jeneratöründe ebatıda bir o kadar irileşiyor.

Günümüzdeki lazer silahlar işte bu kadar kullanışlı. Hepsi büyük bir araca inşa edilmek zorundalar ve ortada açık hedef gibi durmaktalar. Hantallar ve çok pahalılar. Kısacası teknoloji daha ufak ve kullanışlı silahlar üretmektense daha büyük, daha karmaşık ve daha pahalı silahlar üretmekten öteye gitmiyor.

Almanların 2. Dünya Savaşında kullandığı Gustav Topu. 1344 ton ağırlığında, 6 metre genişliğinde ve 43 metre uzunluğunda, gülle ağırlığı 7500kg, menzil 50km. Yani aradan 80 sene geçmiş olmasına rağmen güçlü silah üretiminde pek bir gelişme yaşanmış gibi görünmüyor. Çünkü geliştirilmesi istenmiyor! Askeri endüstri için küçük ve etkili silahlar zarar etmek demektir. Büyük silahların ARGE bütçeleri ve üretim maliyetleri askeri endüstrinin işine gelen metottur.

Ya peki tüfekler ne durumda. Asırlardır kullanılan tüfekler nasıl gelişti?

Yapabildiklerinin en iyisi bunlar. 400 sene önceki silahlara göre günümüzde aslında çoktan bambaşka bir teknoloji ile işleyen silahların üretilmiş olması gerekmezmiydi? Tüfeklerde nedense küçüleceğine, üzerlerine yapılan eklemelerle git gide büyüyor ve hantallaşıyor. Olsun onada bir çözüm buldular:

Askeri dış iskeletler. Askerlerin taşıdığı ağırlığı hafifletip onları daha mobil ve hızlı yapmak için. Ancak 1 hafta operasyonda kalacak askerlerin pil şarjını her 6-8 saatte bir nasıl yapabileceklerini kimse pek sormuyor gibi. Endüstri askerleri bu ağırlıklardan kurtarmaktansa, onlara daha çoğunu yığmaya devam ediyor, çünkü diğer türlü üretim ve bakıma bağlı bir simbiyotik finansal ilişki olmayacak.

Vladimir Gavreau tarafından üretilen infrasound (ses-altı) silah. Bu silah insanlar tarafından duyulamayan ses dalgalarının oluşturduğu titreşimi kullanarak iç organların iflas etmesini ve resmen patlamalarını sağlıyor. Farklı titreşim frekanslarında ise binaları çökertebiliyor. Tek kaynağı ise ses! Lazer yada ısıya dayanan bir sistem değil ve maliyeti bir o kadar ucuz. Sınırların korunması için aslında en uygun olanı. Bu silah sayesinde sınırda bir ölüm koridoru oluşturmanız ve içine giren herşeyin yok olmasını sağlamanız mümkün. Bu silahla bir orduyu bir kaç dakika içinde komple yok etmeniz mümkün, yani savaşı kazanmak çantada keklik. Fakat kurşun yada top atılmayan ve endüstriyi çalıştırmayan bir silahın bulunduğu savaşın getirisi nedir ki? Bu tip silah buluşları aslında çok. Efektif, ölümcül ve ucuz silahların üretilmesi ne yazıkki bu dünyada yasak! En azından yaşadığımız bu endüstriyel dönemde.....

Bugün kullanılmakta olan tüfekler aslında asırlar önce kullanılan soğuk silahların birer kopyasında ibaret. Askerlik yaptıysanız, eğitim sırasında mutlaka süngü tak ve düşmanı süngüle metodunu size göstermişlerdir. TSK da kullanılan G3 tüfeğindede süngü kullanılmaktadır. Bunun nedeni bu tüfeklerin esas kullanım amacının ateş etmekten çok askerlerin karşı karşıya kalıp bu süngülerle birbirlerini tıpkı eski zamanlarda olduğu gibi karşılıklı deşmeleridir. Bu nedenle taarruz tüfeklerinin atış kapasitesi düşüktür. Yani belirli bir sayıda yapılan atıştan sonra bakım yapılmadan yada temizlenmeden kullanılamazlar. Savaş alanındada taarruz esnasında böyle bir imkanınız olmayacağından süngüyü takıp saldırıya karşılık vermek zorunda kalırsınız. Bu yüzdende bu tüfeklerin esas kullanım şekli ateşli silah değil, soğuk silahtır.

Her savaş stratejisinde önce uzaktan taarruz sonrasındada yakından taarruz planı yapılır. Bunun nedeni askerlerin günümüz tabiri ile "göğüs göğüse" çarpışmansının gerekliliğidir. Tıpkı 1000 sene hatta daha öncekisi gibi. Tüm bu geleneksel savaşma taktikleri ve silahlara rağmen, halen "modern" bir orduya sahip olduğumuz kanısı ise beni sadece güldürür. Çünkü aslında asırlardır kadim silahların kopyaları ile savaşılıyor olduğu kimsenin aklına gelmiyor. Evet yanlış okumuyorsunuz.... bugünkü tüfekler aslında geçmişte kullanılan silahların birer kötü kopyasından ibaret. Asırlardır aynı tüfek sadece modernize ediliyor ama aslında değişmiyor. Halen 14.yy dan kalma barut ve kurşun metodu ile işliyor. Yani 7 asırdır kullanılan silah aslında aynı şey. Bugünkü konumuz sadece tüfekler, o yüzden diğer antik silahlara başka bir sefer değineceğim. Öncelikle antik savaş meydanı kılıçlarıyla tanışalım. 

  

Tüm bu kılıçlar ve benzerleri kısa, hafif ve ergonomik olmalarından dolayı düşmana karşı çevik bir saldırıyı ve hızlıca öldürme imkanını sağlamaktaydı. Bundan 1000 sene evvelki insanlarında günümüzden daha güçlü yada uzun olmadıklarını biliyoruz, çünkü kemik yapısı neredeyse hiç değişmedi, buna bağlı olarakta kemik kas ve kuvvet orantısı. Bugün bu  - yaklaşık 60cm lik kılıcı nasıl kolayca sallayabiliyorsanız, insanlar geçmiştede aynı şekilde fazla enerji tüketmeden sallayabiliyorlardı. Yakın plan dövüşte 120 cmlik (hatta daha uzun) bir kılıcı sallayana kadar çoktan geberirdiniz. Bu nedenle yakın plan çarpışmalarda ancak çevik silahlar kullanılırdı. Bunu anladınız sanırım!! O zaman gelin şu ortaçağ kılıçlarına bir bakalım.....

Bu kılıçlar 140-180cm civarındadır ve şövalyelerin kullandıklarındandır. Yılanımsı yada tırtıklı yapılarından dolayı onlara "Flamberge" ismini koymuşlardır. Flamberge ateş kılıcı demektir ve bu isim eski mitolojik hikayelere atfen verilmiştir. Bu kılıçlar tek yada çift ele uygun kabzalar ile üretilmişlerdir. Ancak bu kılıçları ilginç yapan şey bunların esasen düello yada çarpışma için dizayn edilmemiş olmalarıdır. Bulunan antik modellerde herhangi bir çarpışma izine rastlanılmış olunmaması bir yana bu kılıçlar kördür yani hiç bileyleme işlemi görmemişlerdir. Böyle bir kılıç keskin olmadıktan sonra çarpışmada ne işe yararki? Ayrıca bu kılıçla karşılıklı vuruşmada kılıcın kırılması büyük bir ihtimal. Belkide bu kılıç çarpışma amaçlı üretilmedi ve farklı bir işlevi mevcuttur.....

  

Yukarıdaki kılıca Rapier deniyor. Amacı kesmek değil, doğruca hamle ile delmek. Ancak bu modeller tutuş şekildende anlayacağınız gibi, ileri doğru yapılcak bir saldırıda omuzdan gelen gücü kılıca iletmek için hiçde uygun değil. Bu kılıçla bunu deneyenler çoğunlukla kendilerini yaraladılar. Ya bileğiniz incinecek yada parmaklarınız, çünkü bahsedilen şekildeki saldırıyı yapabilmeniz için gücün bilekten kabzaya aktarılması gerekir, bunun içinde kabzayı elinizle sıkıca kavrayabileceğiniz bir modele sahip olmalısınızdır. Mesela....

Bu rapier modelleri tam olarak dizayn edildikleri şey içindir: öne doğru hızlı bir hamle ile delmek!

Fakat bu modellerde oldukça dikkat çekici birşey var.... kabzadaki ince işlemeli ve özenle yerleştirilmiş olan koruyucu iskelet. Tüm modellerinde nedense kabza başı ile ona neredeyse değecek olan metal, sanki bir amaç için öyle yapılmış - tıpkı bir tetik mekanizması yada kondüktör gibi. 

Bu ebattaki bir kılıcı savaş meydanında sallamak içinmi yaptılar sanıyorsunuz? O zaman neden askerler hem bu büyük kılıcı hemde küçük olanı (bastard sword) taşıyorlardı? Küçük kılıç 50-60cm civarında ve o bir bıçak değil - kılıç! Birisi yakın plan kapışmak için, peki öteki büyük olan ne için? Neden bu ortaçağ köylüleri savaşta adam öldürme konusunda oldukça hantal ve bir o kadar gereksiz görünen bir kılıcı yapmış olsunlar? 

1650 yılında fransadaki bir festival etkinliğinin resmi. Çizim tarihide 1650, yani karşınızda tarihi bir belge duruyor. Gelin şuna yakından dikkatlice bakalım!

En alt ortadaki adamın kılıcını görebiliyorsanız, onun bir Flamberge olduğunu ve bu ismin bu kılıca neden verilmiş olduğunu herhalde şimdi daha kolay anlarsınız. Adamlar elektrik ile şov yapıyorlar ve elektriği kablosuz olarak elde ediyorlar. Ortadaki heykelin çevresinde duran şeylerde heykelin altındaki vericiler vasıtasıyla etkileşen bir plazma ateşi.

Aynı plazma ateşleri şatonun tepesindeki tesla yongası benzeri antenler vasıtası ile enerjilerini elde ediyor gibiler. Şatonun önündede kocaman bir yansıtıcı çanak duruyor sanki. Havai fişeklerin hareketleri ile elektriğin hareketi nasılda dikkatle çizilmiş değil mi?

 İnsanlar şovu güvenli mesafeden seyrediyor, çünkü ortadaki plazma şovu belkide sihir gibi birşey!

Elektrik yerde hareket ediyor sanki. Belkide savaş öncesinde askerlerin kılıçlarını yere sokup dua etmeleri aslında kılıçlarının şarj olması için geçen süreyi günümüzde farklı bir şekilde yansıtarak işin gerçeğini örtbas etmek içindir! Havai fişeklerin dahi plazma vasıtasıyla üretilen bir şov olması mümkün. 

Bize anlatılanlara göre reformasyon dönemine kadar insanlar mal gibi yaşayıp koyun güdüyordu. Yel değirmenlerinin aslında bugünkü elektrik jeneratörleri olduğundan haberleri yoktu ve gökteki plazma toplarını UFO sanıyorlardı. Reformasyon döneminden sonra nedense herşey birden unutuldu ve tüm teknolojiler hasır altı edildi. Bir düşünün o zamanlar insanlar elektriği kablosuz olarak doğrudan topraktan elde edebiliyorlardı, tıpkı Teslanın dediği gibi hemde. 

O devasa kılıçların aslında kör oldukları ve gerektiğinde kabzaları ile dövüşülebildiğini sergileyen bu eski antrenman sayfaları, bu kılıçların tıpkı günümüz silahları gibi iki maksatlı kullanıldıklarının belgesidir. Ateşli silah olarak kullanılabilen soğuk silahlar. Yoksa elinize daha etkili olan bir çekiç yada sopa alır, bu kadarda zahmete girmeden düşmana bodoslama dalarsınız. Karşınızdaki rakibin zırhlı olması bu tip kılıçları tamamen gereksiz kılar, çünkü yapacağınız hiçbir darbe ölümcül olmayacaktır. Anlayacağınız gibi konu savaş ve ölüm kalım meselesi olduğunda silah olarak en fiyakalı olanı değil, en kullanışlı, ölümcül ve etkili olanını tercih edersiniz! Mesela....

Bu çekiçler gibi.... Konserve açar gibi her zırhı delebilir ve rakibe tek vuruşta ölümcül bir darbe yapabilirsiniz. Yada zırhın sağına soluna keskin dahi olmayan bir kılıçla vurarak boş yere zamanınızı, enerjinizi ve hatta hayatınızı kaybedersiniz!

Bu tip kılıçları görünce aklınıza ilk gelen şey tabiki bunu eline alan adamın bir dev olması gerektiği. Çünkü ebatı normal bir insanın boyundan daha uzun, daha ağır ve kabzasından tutup rakibe doğru yerel paralel olarak tutmanıza imkan bile yok. Demekki ortaçağda dev insanlar yaşıyordu.... gerçekten mi? Yani kralların kendilerine özel birer dev ordusu vardı onlar savaşlarda bu tip kılıçlarla savaşmaktaydılar. Aklınıza gelebilen tek fikir bumuydu? Pek bu fikir nereden geliyor? Tabiki hayırseverlerin sunduğu dizi ve filmlerden. Çünkü şimdiye kadar size başka bir fikir sunulmadı ve buda bu konu ile alakalı size gösterilen tüm verileri bir nevi doğruladı! Değil mi?

Ne diye koskoca metal bir plakadan arma ve bayrağınızı yaptırıp kalenin önüne asarsınız? Ki üzerinde ne olduğunu görebilmeniz için oldukça yaklaşmanız gerekir. Eğer maksat duvara kartvizitinizi asıp mekanın kime ait olduğunu sergilemekse, bunu renkli bir kumaşla ile yaparsınız ve bu sayede oldukça uzaktanda görünür olur! Ancak eğer görmekte olduğunuz şey verici görevi yapan bir anten ise durum tabiki değişir. Şövalyelerin şatodan fazla uzaklaşmamalarının nedeni bu antenin yayın alanının dışına çıkmamaktı, çünkü dışına çıkmaları bir nevi şarjörü boş silahla çatışmaya dalmaya benzerdi. Görebildiğiniz gibi bu dev kılıçlar savaşma amaçlı üretilmediler. Yani ortada savaşan devler ve öcüler yoktu.

Üzerinizde zırh var ve halen bir kalkanamı ihtiyaç duyuyorsunuz? Madem kalkan kullancaksınız, o zaman zırh ne için? Madem bu şeyler birer kalkan, o zaman neden üzerlerinde hiç çarpışma izi yok? Birkaç balta veya çekiç darbesinden sonra üzerlerinde çizik, göçük yada eğiklikler olması gerekmezmiydi? Yoksa bunların kullanım amacı başkamıydı? Baş parmağın üzerinde duran kol ile üstte duran deliği açıp kapatıyorsunuz ve orada bir gaz lambası fenerine bezeyen bir şişe duruyor.... istenilen anda bu deliği açmak içinde el mandalını kullanıyorsunuz. Bunun amacı karşıdakinin gözünü alıp dikkat dağıtması diye düşüneceksiniz elbette..... ya o hazne bir kapasitör ise? Kalkanın üzerinde düzenli olarak açılmış kesikler ve çizgiler görüyorsunuz, bunlar oraya birşeyleri monte etmek için. Yani görmekte olduğunuz kalkan aslında orijinalin bütünü değil. Aşağıdaki örnekte sağ altta 5 tane delik görüyorsunuz ve bunlar öylesine koyulmuş değiller.

Birde böyle bir model mevcut.....

Elde balta, sol yanda çarpışma kılıcı ve sol kol üzerinde önünüzü görmenize yardımcı olacak bir vizör deliği, ucundada bir başka kılıç. Herhalde kolunuzu doğruca tutup düşmanın arasına bodoslama dalıp düşmanı şişlemek için dizayn edilmiş. Sağdan geçenleride elinizdeki baltayla haklayıp yolunuza devam ediyorsunuz. Görünüşe göre aklınıza gelen fikir tabiki bu.... aslında görmek olduğunuz şey aşağıdaki modelin geçmişten uyarlanmış hali, sadece günümüzdeki roket kullanırken eskisi plazma kullanıyordu. Madem plazma kullanıyorlardı o zaman balta ne için? Çünkü kullanılan plazmanın gücü sadece sersemletici yada geri püskürtücü idi ama ölümcül değildi, çünkü elde edebildikleri enerjinin miktarı ile ancak bu kadar kuvvet uygulanabiliyordu. Yoksa bugün bir tane ahşap şato kapısı bulamazdınız, hepsi plazma enerjisi ile yakılabilirdi.

  

Hatırlarsanız size kargo kültüründen bahsediyordum, yani örnek vermem gerekirse şundan....

Tanrıların silahlarını ve güçlerini gördükten sonra onların benzerlerini yapmaya çabalamak insanların sürekli gerçekleştirdikleri fakat sonradanda orijinini unutmaya meyilli oldukları bir fenomen. Tıpkı askeriyenin kullandığı sarmallı süslemeler ve apoletler gibi. Geçmişin izleri her yerde ama artık mana verilebilecek bir bağlantıları yok.

İnsanlar ne olduklarını bilmedikleri şeyi ya işlerine geldiği gibi yada zannettikleri gibi kullanmaya başlarlar.

Silahşörler neden bu tarz eldivenler kullanırlardı? Adam öldürmek için modaya uygun kıyafetlerin giyilmesinin zorunluğu olduğu bir dönem duydunuzmu hiç? Sakın elektrik akıntısı tarafından çarpılmamak için olmasınlar?

  

Bu kılıçlardaki bu ayrıntılar ne için? Tek parça yapsalar olmazmıydı? Neden farklı metaller, aksamlar, işlemeler ve bağlantılar kullanılıyor? Ayrıca kabzalar neden hiç kullanışlı değil? Yoksa bunlar göğüs göğüse çarpışmada kullanılmak için tasarlanmadılar mı? En alttaki kabzanın dip kısmındaki çıkıntı ne için? Bir kondüktör mü yoksa?

Kabloların günümüzde nasıl izole edildiğini görüyorsunuz değil mi?

Tüm bu pagan ilkbahar bayramı sembolizaysonun bobin sarmallarını yada tesla bobinini temsil ettiğini neden daha önce size kimse söylemedi? Bu gelenek nereden geliyor? Bu sarmal hareketler, sarmal kaplamalar yada sarmal süslemeler nereden geliyor? Doğanın neresinde bunu anımsatan birşey görüyorsunuz? Bu "Maypole" (Mayıs direği) denilen direkler eskiden kalan bir kargo kültüründen başka birşey değil. Tabiki bu geleneğin orijini artık bilinmiyor ancak size bugün birazını açıklayacağım.....

Eskiden elektriğin kullanımı için güneş ışığının bugünkü bazı tapınak olarak kullanılan yapılara belirli bir açı ile vurması gerekiyordu. Bu sayede bu tesla bobinlerine elektrik iletimi sağlanıp çevreye enerji (nasıl?) iletilebilmekteydi. Bu süreç özelliklede ilkbahar ayında başlardı ve buna bağlı olarakta halklar enerjinin tekrar kullanılabilmesini sevinçle karşılarlardı. Bu "enerjinin geri gelme" olayına ingiliz, irlanda yada methodist hristiyanlar bugün "Whitsun" festivali olarak kutluyorlar. Hristiyanlarda buna pentecost yani Hamsin Yortusu denir. Bu günün İsa'nın ölüp tekrar dirilerek göğe yükselişinden sonra Kutsal Ruh'un 12 Havarinin üzerine çöktüğü gün olduğuna inanılır. İsa nın göğe yükseliş zamanı 25 aralıktır (gündüzlerin uzamaya başladığı tarih) ve nedense kutsal ruhun aşağı inmesi ilkbahara kadar bayağı bir zaman alıyor, sizce garip değilmi? Sakın bu kutsal ruh aslında 12 sarmaldan oluşan bir elektrik düzeneğinin üzerine yansıyan bir enerji akımı olmasın? Nedense bu sistemler düzeni bir kaç tanesi hariç bugün tapınak olarak kullanılıyor ve kimse içlerindeki rölyef, kabartma yada camların aslında ne için orada olduklarını bilmiyor. Kusura bakmayın sevgili kınalı kuzular.... bu oldukça hassas bir konu, bu nedenle daha fazla bilgi veremiyorum, ancak en azından artık bazı dini zırvaların temelini anlamış oldunuz. Tüm bu güneş takibi ve takvimler..... hepsi enerjinin ve yaşamın gidiş geliş (gel-git) sürecini hesaplamak içindi!

İlkbahar festivallerinin özellikle kuzey avrupada kutlanıyor olmalarının nedeni ise kışın donmuş akarsuların tekrar eriyerek akmaya başlamaları idi. Peki bu neden bu kadar önemli? İnsanlar kışın sumu bulamıyorlardı? Heryer buz halinde su ile dolu iken tek yapmanız gereken onu eritmekti. Yani sorun suyun eksikliği değil, onun akışkan halde olmaması idi. Eğer su ile elektrik iletmek isterseniz, bu suyun akışkan halde olmasını gerektirir. Buzda elektrik iletemezsiniz! Bu nedenle bu mayıs festivallerinde "Maypole" haricinde birde kutsal kuyuların yeniden canlanması kutlanır ve bu kuyuların çevresindede ayinler yapılırdı. Çünkü bu kutsal kuyular aslında günümüzde kullanılan yeraltı kablo ağının doğal hali idi, yani köyler ve kasabalar bu kuyular vasıtası ile elektrik elde ederlerdi. Bunun içinde suyun akışkan halde olması zorunlu idi. İngilizcede kutsal kelimesi "Holy" dir, delik kelimesi ise "Hole" dur. Tüm bu kuyularda yenilenme ve gençlik arayışının tek nedeni sudaki elektrik akıntısının hücreleri iyonlarla yüklemesinden ibarettir.

Sadece bir kuyu değil, bir kondansatör!

Tüm bu sistem çalışır halde iken yukarıda belirttiğim kılıçlar ile öne doğru işaret ederek plazma topları atabiliyordunuz. Flamberge tarzı kılıçlar ise bu plazma etkisi altında iken mavimsi bir ışıltıya sahip oluyordu. Kılıçlar arasındaki düelloda ise ortaya çıkan kıvılcımlar aslında elektrikten kaynaklanan efektlerdi. Bugün bu efekti sağlamak için iki kör kılıcı çarpıştırmanız gerekir, ki buda sadece eskinin kötü bir taklidi olur. 

Elf değil - Plazma kılıcı!

Plazma ile başka ne yapılabiliyordu peki? Tüm o antik yapılardaki kayaların, granitlerin yada duvarların düzlükleri sizi çok düşündürmüştü değil mi? Bunada kısa bir örnek vereceğim....

Burada plazma ile metal yada grantinin nasıl kesildiğini görüyorsunuz. Bıraktığı ize ve kesim açısına dikkat ettiniz değilmi?

Bu granit kayalar Kahiredeki tarih müzesinde duruyorlar. Kesik izlerine iyi bakın, dik şekildeler, yani hızar gibi bir cihazla yapılmış olsaydı yuvarlak hatlar görürdünüz. Plazma ile her türlü kayayı kesebilir ve ona bir şekil verebilirsiniz.

Eğer antik teknolojileri bugün gerçekten görebilseydiniz, büyük ihtimalle kendinizi sihir dünyasında zannederdiniz. Eski sihirbazların ne ile sihir yaptıklarını hatırlayın..... "Sihirli Çubukla"! Çubuğa sahip olan sihiri yapabilirdi ancak. Çubuk yoksa enerji akımıda yok.

Sihirmi elektrik mi?

Genel prensip olarak biliyorsunuzki yoktan birşey var olamaz, sadece var olan şey manipule edilebilir. Tüm bu sihirli değnekler, çubuklar yada kılıçlarda aynı şekilde etraftaki serbest enerji akımını bir anten gibi çekip onu konsantre edilmiş olarak yönlendirmek için kullanılırlardı. Bunun için bu "sihirbazlar" yere değen özel elbiseler kullanırlardı......

Elektrik - üzerinizden akıma devam eder ve giyene zarar vermez. Bu sayede bu eski savaş zırhınında aslında ne olduğunu anladınız sanırım. Bu zırh aynı zamanda size atılan plazma toplarınıda nötralize eder!

Biraz karmaşık gibi yazmak zorundayım, çünkü bu bilgileri internette açıklamanın ve bunların fazla dikkat çekmemesini sağlamanın tek yolu ne yazıkki bu. Sorusu olanlar yorum bölümüne yazsınlar, mümkün olan cevapları vermeye çalışırım. 

Heil Satan......