KURBAN GELENEĞİNİN BAŞLANGICI

Merhaba sevgili moronoalegoriler,

Bugün sizlere yeni bir masal anlatacağım. Bu masalı üzün süredir yazmayı istiyordum ve sonunda mümkün oldu. Oldukça eski olan bu masalın orijinali bugün hayırsever bir ailenin kasasında saklanıyor. Saklanan ise 48x40cm ebadında ve 6cm kalınlığında bir koyu kırmızı mermer taş. Bu mermeri özel kılan şey ise ilk olarak rengini gerçek kandan almış olmasıdır. Mermer kurban kanlarının taşlaşmış halinden tablet haline getirilmiş. Örnek vermek gerekirse, renk ve görüntü olarak aşağıdaki mermer oldukça yakın.

Üzerindeki yazılar ise günümüzde kayıt edilmemiş bir lisanda yazılmış. Bu lisanı bahsi geçen ailenin sadece 3 ferdi okuyabiliyor (geleneksel olarak daima 2 erkek ve 1 kadın) ve hepside bu lisanı bir sonraki nesle öğretiyor. Harflerin ebadı ise 4-5mm kadar ve eğimli kabartmalar olarak yazılmışlar. Bu yazıların körler tarafındanda okunabilecek şekilde olduklarını belirttiler, ancak nasıl olacağını anlatmadılar. Yazılarda bir hece yada kelime aralığı yoktu. Ancak bu tableti çok özel yapan birşey vardı! Yazı 9 açıdan okunuyor ve buda 9 tabletlik bir yazıyı tek tablete sığdırıyordu. Bunun için sadece yaklaşık 20 cm lik bir mum kullanılıyor ve mum tabletin kenar ortasına 4 parmak mesafede yada köşelerin 2 parmak mesafe ucuna koyulduğunda ortaya çıkan gölge formasyonu yeni bir yazıyı açığa çıkarıyordu. Bunada "görünmeyeni okuma" sanatı diyorlardı. Kabartmaların neden engebeli olduğuda bu gölge sisteminin işleyişinde anlaşılıyordu. Her açıda ortaya farklı bir harf sembolü çıkıyordu. 

Tablet  10 cm derinliğinde, dış yüzeyi Keltlerinkine (Celtic) benzeyen, kabartmalı ince işlemelerle kaplı küvete benzer metalik bir kutunun içinde, kadifemsi kaplamalı yumuşak haznede barındırılıyor. Kutunun üzeri ise 2 cm kalınlığında kurşun geçirmez cam ile kapatılıp, köşe uçlarda ve kenar ortasında bulunan deliklerden geçirilen "Г" şeklindeki metal çubuklar yerlerine oturtulup sola 45 derece döndürüldükten sonra alt kısımda asma kilitlerle kilitleniyorlar. Her bir kilit ise kendine özgü ve diğerlerinden farklı. Kilitlerin açılabilmesi için aile fertlerinin en az dördünün orada bulunması gerekiyor. Aslında kilitlerden öte, tabletin kasasından alınabilmesi için 4 kişi gerekiyor. 

Tabletin bulunduğu kasanın bir kapısı yok, sadece oval bir açıklığı var ve tablet kasanın içinde sanki yer çekiminden etkilenmiyormuşçasına öylece 45 derece açıyla karşınızda havada süzülür şekilde duruyor. Kasa sanki tek bir beyaz mermerden oyulmuş gibi görünen yaklaşık 10 metre çapındaki bir mahzenin ortasında tavana ve tabana ince bir hat ile bağlantılı bir koza gibi duruyor. Kasanın oraya sonradan koyulduğu belli oluyor. Kasanın ilginç tarafı ise öndeki açıklıktan elinizi içeri soksanızda nedense tablete ulaşamamanız. Ayrıca kasanın içi siyah ötesi karanlık, sanki bir kara delik gibi - hiçbir ışık yansıması yok, buna bağlı olarakta hiçbir şekilde içine 10 saniyeden uzun süre bakamıyorsunuz - oldukça rahatsız edici bir bulantı hissi oluşuyor. Tableti almak için ne kadar ileri uzanırsanız uzanın sanki tablet elinizden hep 5 cm ileride kalıyor. Kasanın içinde ikende vücudunuz sanki kollarınızı algılamıyor. Beyniniz vasıtasıyla verdiğiniz hareket sinyalleri kollarınıza 4-5 saniye sonra ulaşıyor sanki. Bunun nedenini bana burada zannettiğim şeyin aslında burada olmamasına bağladılar. Kozanın başka bir yeri yansıtan bir aracı cihaz olduğunu söylediler (Beynin gönderdiği elektrik sinyallerinin ışık hızında hareket ettiklerini varsayarak, mesafenin 1.2-1.5 milyon km uzakta olduğunu düşünebiliriz). Ancak oradan nasıl 4 kişi vasıtası ile aldıklarını göstermediler.

Tabletin ana baskısının, yani mum ile bakılmadan görünen yüzeyin temel tarihlerinin başlangıcını anlattığını söylediler. Mum ile bakılan açıların geçmiş-şimdi-gelecek hakkında bilgi verdiğini, diğer 5 açınında öğütler içerdiğini söylediler (öğüt kısmını söylerken bununla sadece "bunu sana söylemeyeceğiz ama en azından kafanda soru işareti olmasın" demek istediklerini anlamak zor olmadı). Dediklerine göre senede belirli bir gün tableti inceliyorlar, çünkü tabletteki organik kalıntı sayesinde kabartmalarda sürekli gelişmeye devam ediyorlar ve buda gölgelerde yeni yazıların ortaya çıkmasına neden oluyormuş. Okuduklarının ise evrenin hareketlerinin izdüşümleri olduğunu söylediler ve başka bir açıklama yapmadılar..... o andan itibarende daha fazla soru sormamam gerektiğini anladım. Artık (her ne konu olursa olsun) onların bana anlatmasını bekleyecektim....

Tableti onun için özel olarak yapılmış bir tekerlekli sehpanın üzerine koyup kasa odasında çıktık ve yaklaşık 20 metrelik bir tünelin sonundaki odaya girdik. Tünelin yapısı ne doğal yol ile oluşmuş bir yapıyı nede oyulmuş olduğu fikrini veriyordu. Gördüğüm şey bana sanki organik bir şeyin taşlaşmış haline baktığımı söylüyordu. Girdiğimiz oda dikdörtgen şeklinde, yine tek bir beyaz mermerden oyulmuş gibi bir görünümde idi. İçeride sadece 8 tane tek kişilik koltuk ve bir tanede taht koltuğu vardı. Koltuklar taht koltuğunun önünde yay biçiminde yerleştirilmişlerdi. Girişin solundaki duvarda bir tane içecek dolabı ve üzerindede porselen bir çaydanlık ve çay fincanları bulunmaktaydı. Tablet sehpasını tahtın önüne getirdiler ve orada tableti incelemeye ve aralarında bakışmaya başladılar. Aradan 5 dakika geçmişti ve bir an çaydanlığın ucundan buhar çıkmaya başladığını fark ettim.... şaşırmıştım, çünkü odaya girdiğimizde çaydanlıktan buhar çıkmıyordu. Tamda o anda "leziz bir çaya ne dersiniz?" ne dersiniz diye sordular ve bende "memnuniyelte" diyerek karşılık verdikten sonra odaya bir bayan girip çay servisi yapmak için hazırlık yapmaya başladı. O anda da diğerleri koltuklarda yerlerini almaya başladılar ve sürekli olarak birbirlerine tebessümle bakıp inceden selamlaşır gibi başlarını salladılar. 

Hizmetçi "servis etmemi arzu edermisiniz?" diye sorduğu anda içeri bir kişi daha girdi ve doğrudan tahta gidip oturdu. Herkese tebessümle bakıp onları başını sallayarak selamladı.... Sonrada bana bakmaya başladı.... beni bayağı bir süzdü. Ancak bakışlarında sanki benim ben zannettiğim şeyin haricinde birşeye bakıyormuş gibi hissettim. Sanki bana bakmıyor, beni okuyordu. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve koltuğuna yaslandı. Hizmetçiye "lütfen çayları servis edin" diye seslendi. Herkes fincanını elini alıp birer yudum aldı ve yine aralarında bakışıp tebessümle başlarını sallamaya başladılar. Bir an bu yaptıklarının bir jest yada işaret olmadığını, onların aslında telepat olduğunu anladım. Tüm o sessizlik süreci boyunca aslında sürekli olarak iletişim halinde idiler ve bu nedenle her birisi hiç çağırılmamış olduğu halde tamda olması gerektiği anda, sanki bir start düdüğü verilmiş gibi, orada oluveriyordu. Bir an tableti almak için o kasaya uzanmayı istemeden ona uzanmış olduğumu idrak ettim. Bunu bana onlar yaptırmıştı..... Artık oradaydım, onlarla aynı odada ve bunun onlar için bir amaç teşkil ettiği belliydi. Bu yüzden beklemeye başladım ve tamda o anda (yine) tahtta oturan bana doğru dönüp "Enki, senin bugün aramızda olmandan dolayı çok memnunuz ve bize bugün burada katılmayı tercih ettiğin için sana bilmek istediğin bir sorunun cevabını verebilmeyi umuyorum" dedi. "Biliyorum bilmek istediklerinin bir sonu yok, ancak bir başlangıcın hikayesinin ileriyi aydınlatacak güçte olabileceğini sanırım sende kabul edersin. O zaman ailemizin başlangıcı ile başlamama ne dersin"....... diye sordu ve bende "memnuniyetle" diye cevapladıktan sonra bir an için sanki odanın ışığı hafif karardı..... sanki sinema salonundaki perde açılmış ve ışıklar söndürülmüş gibi bir histi bu. Tahtta oturan artık benim sinema perdem idi ve anlatmaya başladı.

*******

Bundan 282328 yıl önce yaratıcılarımız bizleri 10 erkek ve 10 kadın olarak yaratıp, her bir erkeği bir diğer kadınla birleştirerek bu yüzeye yerleştirdi. Her çifte 10 hektar araziyi pay biçtiler. Yaratıcılar bizimle kalıp bize ev yapmayı, hayvan bakmayı ve balık tutmayı öğrettiler. Yolumuzu bulalım diye bizlere gündüz ve gece yön bulmayı öğrettiler. Bizleri kendi başımıza bırakmadan evvel yaratıcıların bilgeliğinin ışığında yürümemiz için bizlere ateş yakmayı öğrettiler ve uymamız gereken temel kuralları ve bunlara uyulmamasının getireceği sonuçları sıraladılar.

• Her çift en fazla iki çocuk sahibi olacak.
• Her 1 çocuk 1 ebeveynin yerini alacak.
• Her 1 erkek kendine diğer ailenin 1 kızını eş alacak.
• Her 1 kız kendine diğer ailenin 1 oğlunu eş bilecek.
• Her aile en fazla 8 kişiden oluşacak.
• Her aile aynı evde barınacak.
• Her aile en fazla 10 büyük hayvan besleyecek.
• Her aile en fazla 20 küçük hayvan besleyecek.
• Her aile bildiklerini diğer ailelerle paylaşacak.
• Her aile öğrendiklerini diğer ailelerle paylaşacak.
• Her aile doğanın dengesine uyumlu yaşayacak.

• Eğer aile 7. günün ardından 8 kişinin üzerine çıkarsa toprak hakkını diğer ailelere devreder ve o toprakta yapabileceği herşey için diğer ailelere talep ettiklerini karşılık olarak öder. 
• Eğer aile kendine 2. bir barınak yaparsa bunun için diğer ailelere talep ettiklerini karşılık olarak öder.
• Eğer aile 7. günün ardından 10 büyük hayvanın üzerine çıkarsa hayvanların hakkını diğer ailelere devreder ve her bir hayvan için diğer ailelere talep ettiklerini karşılık olarak öder.
• Eğer aile 7. günün ardından 20 küçük hayvanın üzerine çıkarsa hayvanların hakkını diğer ailelere devreder ve her bir hayvan için diğer ailelere talep ettiklerini karşılık olarak öder.
• Eğer aile diğer ailelerden bir şeyi gizli tutarsa herşeyi diğer ailelere paylaşılır ve oradan sürülür yada onların malı olur.
• Eğer aile diğer ailelere öğrendiklerini paylaşmazsa herşeyi diğer ailelere paylaşılır ve oradan sürülür yada onların malı olur.

İlk yıllarda hayvancılığı geliştirdik, onların bakımını, korunmasını ve yemlenmelerini kolaylaştırdık. Hayvanların derisinden elbise yapmayı ve etlerini saklamayı öğrendik. Balıklarıda çiftlik gibi havzalara çekerek orada beslemeye başladık. Tohumla ekmeyi öğrendik. Bu sayede bizden çok uzaktaki bitkileri yakınımızda yetiştirmeye başladık. Sanki herşey kontrolümüzün altında idi. Ne kadar istersek o kadar üretebilirdik. Bunu başardıkta.... felaket sonuçlarla!

Nehirdeki balıkların neredeyse hepsini koca bir havzaya topladık ve buda balıklardan beslenen ayıları aç bıraktı. Ormandaki geyik ve domuzları çiftliklerimizde toplayınca bu ormandaki kurtları aç bıraktı. Uzakta duran bitkileri yakınımıza getirince buda onlardan beslenen kemirgenleri bize çekti. Açlıktan gözü dönmüş kurtlar 1 ailenin çiftliğine saldırdı ve tüm hayvanlarını öldürdüler. Ertesi gün aç ayılar balık havzasına giremedikleri için balığın kokusunu takip edip 1 ailenin erzak deposunu yerle bir ettiler. Ardından kemirgenler, sinekler ve sürüngenler gelmeye başladılar. Her yerimizi sarmışlardı sanki, yaratıcılara bize yardım etmeleri için yalvardık ama kimse yardıma gelmedi ve işte ilk o anda tanrıların koyduğu kuralların sonundaki "Her aile doğanın dengesine uyumlu yaşayacak" kuralının cezasının şuanda yaşamakta olduğumuz şeyler olduğunu anladık...... tam o an diğer tüm kurallar en alttakinin kendini bu yolla idrak ettirmesi ile anlaşılmıştı. Dengeyi bozmuştuk ve karşılaştığımız şeyde bunun sonucu idi. İlk defa dengenin ne olduğunu anladık. Bu bize ölüm ve yaşam arasındaki çizginin işte bu dengeye bağlı olduğunu göstermişti. 

Balıkların sadece gereken miktarı havzada tutulup kalanı nehre bırakıldı. Geyik ve domuzların sadece ihtiyaç olan miktarı çiftliklerde tutuldu gerisi ise ormana salındı. İhtiyaç fazlası bitkiler söküldü. Ertesi gün şaşırtıcı birşey oldu... serbest bırakılan geyik ve domuzlar geri dönmüştü. Onları serbest bırakmıştık ve sanki yine çitin arkasına geçmek için onlara yardım etmemizi istiyorlardı. O anda anladık ki eğer bir canlıyı doğal ortamından alıp beslemeye başlarsanız, size bağımlı kalırlar. Onlar güvenlik ve yiyecek karşılığında bize hayatlarını, etlerini ve derilerini hediye etmişlerdi. Bunu - yaptıklarımızın doğru olduğuna bir işaret olarak yaratıcıların bir lütfü zannetmiştik. Zamanla birçok hayvanın biz onları beslemeye başladıktan sonra bizi besleme yerinde beklediklerini gördük. Onları çitlerin arkasına almıyorduk, hepsi özgürdü ama yinede bize gelmeyi tercih ediyorlardı. Anladıkki bunun yaratıcılarla bir bağlantısı yoktu, hayvanlar tercih yapıyordu: kolay yaşam ve zor yaşam tercihi. Zor yaşamda kendi başlarının çaresine bakmak zorundalar ve buda onları bağımsız yani vahşi yapıyordu. Kolay yaşamda ise başlarının çaresine bakılıyordu ancak hayati kararları onlar için bu kolaylığı sağlayan bizler veriyorduk. 

Kurtları yada ayıları uzak tutmak için bu beslediklerimizden bir kaçını öldürüp onlara bırakıyorduk. Onlar kokumuzdan bu hediyeleri kimlerin onlara bıraktığını anlayıp bize saldırmayı bırakıyordu. Bu sayede kendi hayvanlarımızın ve kış stoğumuzun güvenliğini sağlıyorduk. Vahşilere 6 gün yem bırakıyor ve 7. günde bir tanesini yakalayıp diğerlerine bırakıyorduk. Hayvanlar bu döngüyü bilmelerine rağmen yinede yeme geliyorlardı ancak o gün aralarından hangisinin yakalanacağı belli olmuyordu. Buda onlara yeme yaklaşmak için cesaret veriyordu. Bir gün kurtlar çiftliğe saldırdı ve 4 hayvanı öldürdüler. Anlaşmayı bozmuşlardı! Tüm aileler toplanıp peşlerinden gittik ve 20 tanesini öldürdük. Alfa kurdu yakaladık ve tüm kurtların bizi çevrelemesini bekledik.... hepsinin bize doğru baktığı anda Alfanın kafasını kestik ve bizden öldürdükleri bir geyiğin başı ile yan yana yere koyup oradan uzaklaştık. O günden sonra, biz yemleme geleneğimize devam ettik ve kurtlarda bir daha bize saldırmadı. 

...................

Aileler artık 8er kişi idi ve en büyük sınavımız ile karşı karşıya idik. 5 ailenin kızları hamile kaldılar. Kurallar belli idi. İlk bebek doğdu ve 4. günde babalar toplandı. Aileye tercih yapmaları için son 3 günleri olduğunu ve tercihlerinin kendi kaderlerini belirleyeceklerini söylediler. Baba - torun kızını, yeni oğlunu ve  doğan bebeği çok seviyordu. 3 gün boyunca evinin çatısında oturup güneşi seyretti. 8. günün sabah idi ve tüm aile babaları gün doğumu öncesi evlerinin önüne geldiler....... baba çatıdan aşağı indi ve güneş doğarken dizleri üzerine çöküp kollarını omuz hizasına kaldırıp avuçlarını toprağa döndürdü. Böylece toprak hakkını diğer ailelere devretmiş oldu. Artık kestikleri her büyük hayvanın sadece 9da 1i onlara kalacaktı. Artık 1 yumurta alabilmek için 9 yumurta vereceklerdi. 

Aradan 16 gün geçti ve 2. ailenin kızı doğum yaptı.... 4. günde 8 baba onların yanına gitti ve babaya tercihini sordular. Ona yaratıcıların kurallarını ve bir önceki babanın durumunu hatırlattılar. Baba tereddüt etmeden dizleri üstüne çöktü toprak hakkını diğer ailelere devretti. Artık kestiği her büyük hayvanın 8de 1ini alacaktı. Artık 1 yumurta alabilmek için 8 yumurta verecekti.... Diğer 2 babada aynı kararı verip toprak haklarını diğer ailelere devrettiler. Haklarını devreden aileler artık kestikleri her büyük hayvanın 6da 1ini alacak ve 1 yumurta için 6 yumurta vereceklerdi.

5. bebek doğdu..... 5 baba 4. günde onların yanına gitti ve babaya yaratıcıların kurallarını ve önceki babaların durumlarını hatırlatıp ona tercihini sordular. Baba 8. günün gün doğumunda karar vereceğini söyledi ve babalar evlerine döndü. Baba 6. günde tüm ailelerin görebildiği bir tepeye çıktı ve oraya taşlardan bir masa yaptı. Baba 7. günde ilk oğlunu tepeye götürdü ve tüm gün orada onunla oturdu ve uzunca anlattı. Akşam olduğunda evlerinde şarkılar söylemeye başladılar, neşeleri çoktu, ağlama yoktu. 8. günde güneş doğmadan evvel 5 baba evlerine geldi ve baba onları kapıda karşıladı. Babalar ona tercihini sordu..... baba onlara tepenin yolunu gösterdi ve ilk oğlu ile beraber oraya gittiler. Baba kendi yaptığı masaya oturup bağdaş kurdu, oğlundan kabı getirmesini istedi ve oğlu kabı iki bacağının üzerine koydu. O anda oğluna sarıldı, alınlarını birleştirdiler ve tebessüm ettikten sonra ona "hadi" işaretini verdi. Oğlu geri çekildi ve sırtı güneşe dönük olarak babasının önünde oturdu, güneş doğarken baba kendi kollarına 2şer kesik attı ve kanının kaba akmasını izledi.... oğluda onu izledi. Güneş tam doğduğunda baba ölmüştü. Oğlu kabı alıp kanın yarısını toprağa serpti, kalan yarısını ise diğer 5 babaya sundu.... babalar kana el sürmeden oğula kabıyla evine gitmesi için yolu gösterdiler. Artık oğul ailenin babası idi. Ailesi haklarından mahrum değildi. Aile yas tutmadı, kimse ağlamadı. Oğul babasının mezarını güneşin doğduğunda ışığının ilk vurduğu tepeye yaptı ve baş ucuna dik bir taş koydu. Bununla babasının zayıflık göstermeden sergilediği dik duruşunu, ailesinin bağımsızlığı, refahı ve özgürlüğü için verdiği bedeli sembolize etti.

Aradan 3 sene geçti, 2 ailenin kızları hamile kaldı. Kızlardan biri doğum yaptı, bebek kör doğdu. Baba 3 gün bebeğin başında bekledi. Bebek durmadan ağlıyordu, sütte almıyordu.... Baba kızına baktı ve ona sarıldı. Tüm aile onlara sarıldı. Hepsi bebeğin başında oturup ona şarkılar söylediler ve bebeği geyik sütü ile yıkadılar. Bebek ilk defa ağlamayı kesti ve yüzünde bir anlık tebessüm oldu. Baba son bir kez bebeğin gözlerine baktı ve bir daha ve bir daha.... başını öne eğdi ve dışarı çıktı. 4. günün sabahı idi..... 4 baba ona geldi ve onlara sağ avucunu kaldırıp "biliyorum" ifadesi yaptı. Beklemelerini istedi ve evine girip oğluna diğer babanın evine gidip kabını getirmesini söyledi. Oğul kabı getirdi ve baba bebek ile beraber tepeye çıktı. Kabı masaya koydu ve bebeği kollarında tutarken alnından öptü, sonrada oğlu bebeği alnından öptü. Oğlu güneşi arkasına aldı ve baba bebeğin şah damarını kesti.... kanını o kaba akıttı. Bebeğin ağlaması kesildi ve kanı durdu. Oğul kaptaki kanın yarısını toprağa serpti ve kalanını diğer 4 babaya uzattı. Babalar ona evinin yolunu gösterdi. Anne babaya geyik sütü dolu bir kap getirdi ve baba bebeği geyik sütünde yıkadı. Baba bebeği önceki babanın mezarının yanına koyup baş ucuna yuvarlak bir taş koydu. Bununla saf ve bozulmamış bir ruhun ailesi için ödediği bedeli sembolize etti.

Hamile kızların ikincisi doğum yaptı. Bebek sağlıklı idi ama aile mutlu değildi. 3. günün sabahında ilk kızları babaya geldi, büyük oğlunu gösterip onun kendi yerini aldığını ve artık ailesine son bir hediye vermek istediğini söyledi. Baba onu kollarından tutup silkeledi ve gözlerine baktı.... Kızı kararını vermişti ve babasına sarılıp alnından öptü. Akşam evde şarkılar söylediler ve kızlarına beyaz çiçeklerden örülü bir hırka yaptılar. Baba kızının ayaklarını geyik sütü ile yıkadı ve herkes sırayla kızın ayaklarını öptü ve o andan itibaren baba ona yere basmamasını söyledi.... baba onu yatağına taşıdı ve başında uyudu. 4. günün sabahında gün doğmadan evvel 4 baba ona geldi ve baba onları dik ama gözü yaşlı karşılayıp oğluna diğer babanın evinden kabı almasını söyledi. Oğul kabı getirdi ve baba beyaz çiçekten hırkasını giydirdiği kızını kucağına alıp beraber tepeye çıktılar. Baba kızını masaya yatırmak istedi ama kızı masaya oturdu. Babasından bıçağı istercesine elini ona uzattı ve babası bıçağı verdiğinde kabı göbeğinin üzerinde bacakları ile tuttu. Babası güneşi arkasına almıştı ve kızını sol omzundan tuttu. Kızı babasına baktı ve alnını babasının alnına koyarken sol şah damarını kesti. Kan göğüslerinin ve çiçek hırkasının arasından kaba boşalmaya başladı. Güneş doğduğunda kız ölmüştü. Baba kızını yavaşça masaya yatırdı ve kaptaki kanın yarısını toprağa serpti ve kalanını 4 babaya uzattı. Babalar ona evinin yolunu gösterdi. Aile çiçek sepetleri ile geldi. Baba kızını su ile yıkadı ve öncekilerin mezarlarının yanına yerleştirip üzerini çiçeklerle kapladılar. Baş ucuna kırmızı bir gül diktiler ve bununla ailenin refahı için güzel kızlarının ödediği bedeli sembolize ettiler.

...............................

Sadece 3 aile yaratıcıların koyduğu bu kurallara uydu ve diğerlerinin haklarına ve mallarına sahip oldular. Mallarına sahip olmaklada kalmayıp onlarada sahip oldular. Bu üç aile verdikleri kurbanlar ile bağımsızlığa, özgürlüğe ve güce sahip olmuşlardı. Artık diğer aileler onlar için çalışıyor ve onların ihtiyaçlarını karşılıyordu. Ancak bu uğurda her ne kadar katı kurallara uymaya çabalasalarda kurban vermekten kaçınamadılar. Bazen ayağı kırılıp yanlış kaynadığından dolayı topal kalan çocuklar, bazende hastalanıp öksürenler aile için yerlerini daha öncelikli olanlara bıraktılar. Aile tek bir bireyden daha önemliydi! O kapta kalan kanlarda zamanla taşlaşarak bugün gördüğünüz tablet halini aldı. 

Enki, umuyoruzki şunu anlayabiliyorsundur..... doğa senden bir kurban vermeni talep etmiyor! Buna verdiğin kararlar neden oluyor. Doğa hepimize yetecek kadar vermiyor, sadece kullanmasını bilecek olanların hayatta kalabileceği kadar veriyor..... ne az nede çok - fakat dengeli. Bugün insanların gerçekleştirdiği hayvan kurbanları tamamen sorumsuz davranışlarının bedelini başkalarına ödetmelerinden ibarettir. İnsanların, günahlarının bedeli için bir koyunun kanını akıtmalarıda bu sorumsuzluğun sembolüdür. Bu nedenle bizler bu insanlara tenezzül etmeyiz ve hayati sorumluluklarını başkalarına yüklemeye çalıştıklarından dolayı yaşıyor olup olmamalarıda bizlerin umurunda olmaz. Onlar sadece bir tercih yapıyor tıpkı diğer 7 aile gibi. Bizler kurbanlarımızı birine yada bir tanrıya değil, ailemize adıyorduk. Başkasının toprağı yada evladı için değil, sadece kendi ailemiz için. Kurban vermek zorunda kalmamak içinde kurallara uymaya özen gösteriyorduk. Gerektiğindede cezamızı kendimiz çekiyorduk ve bunun için başkalarını kullanmıyorduk. Bu dünde böyle idi bugünde. 

Yaratıcılar çekeceğimiz cezaları söylediler ama nasıl çekeceğimizi söylemediler, çünkü kurala uymadıktan sonra cezanın nasılıda bize kalmaktaydı. Önemli olan cezanın uygulanmış olmasıydı. Başaksının malı olmanın ne olduğunu bize anlatmadılar, biz zamanla bunu kendimiz anladık. Yaratıcılar asla bizden çocuklarımızı kurban etmemizi yada kan dökmemizi istemedi. Bizler daima ektiğimizi biçtik.

İbrahim tanrıdan bir işaret almadı yada tanrı ondan çocuğunu kurban etmesini istemedi. Bu tamamen bizden esinlenip tahrif edilmiş bir geleneğin uydurma hikayesinden ibaret. Yaratıcılarımız ve bizler aslında aynıydık. Tek farkımız onların bizden daha üstün bilgilere sahip olmaları ve buna bağlı olarak ileri teknolojilerinin olmasıydı. Bugün o yaratıcıların sahip oldukları tüm teknolojilere sahibiz. Eğer o gün onları tanrı saymış olsaydık, bugünde biz kendimizi tanrı ilan etmeliydik. Yaratıcılarımız bizden ayrıldıktan sonra bir daha asla geri gelmediler. Fakat aralarından bir tanesi, en yaşlı olanları, ayrılmadan evvel hepimizi alnımızdan öpmüştü ve aralarında bir tek o hüzünlüydü. Sonradan anladık ki o bizim ulu babamızdı. 

Sanırım bu konular hakkında sormak istediğiniz çok şey var. Lütfen bize akşam yemeğinde katılın, size olabildiğince çok cevaplar vermeye çalışırım. 

*********

Tabiki yukarıda aktardıklarım dinlediğim konuların çok küçük bir kısmı idi. Fakat bir masal olarak hayli etkileyiciydiler. 4 gün misafirleri olarak kaldım ve giderken bana bir gün yine davet edeceklerini söylediler. Oldukça fantastik masalların etkisinde orayı terk ettim ve bir sonraki davetlerini halen beklemekteyim.

Heil Satan......